Auteur: Libby Gleeson
Illustrator: Freya Blackwood
Uitgeverij: Christofoor
Uitgeversjaar: 2010
Korte omschrijving van de inhoud:
Het verhaal begint met Sander. Zijn ouders beslissen om te verhuizen naar een rijhuis. De moeder van Sander toont alle kamers aan hem, maar Sander vind het nieuwe huis niet leuk. Hij besluit naar buiten te gaan samen met zijn teddybeer. Buiten ziet hij de lege verhuisdozen staan. Hij kruipt in één van de dozen. Plots hoort hij een stem, de stem van Sofie. Sofie woont in de buurt van Sander en vraagt om met hem te spelen. Samen bouwen ze een huis van de verhuisdozen. Dat huis vinden ze het allermooiste huis.
kwalitatieve beoordeling:
vorm:
De kaft is stevig,
maar de bladeren erin kunnen scheuren. Op de kaft zie je Sander en Sofie het
huis bouwen met de verhuisdozen. Het eindresultaat staat al op de kaft. Dat
vind ik wel jammer dat je dit al onmiddellijk ziet, dus voor mij wekt het niet
echt nieuwsgierigheid op. De prenten passen bij de tekst die er naast is
geschreven. Sommige prenten tonen aan dat Sander heel klein is als hij in een
ruimte staat. Dat is wel leuk, maar er komen niet echt verrassende prenten in
voor. Het enige dat de fantasie van kleuters zou aanzetten is dat ze bouwen met
materiaal dat ze gevonden hebben, namelijk de verhuisdozen. De illustrator
toont veel details. De illustraties zijn soms groot en soms heel erg klein. Dit
hangt af van welk gevoel er zich afspeelt. Als Sander verdrietig in een ruimte
staat wordt dit groot afgebeeld, maar ook als hij blij aan het bouwen is met
Sofie. Er is geen omkadering rond de prenten, omdat de prenten doorheen het
blad en de tekst lopen.
Inhoud:
In het begin is
Sander het hoofdpersonage, maar wanneer hij Sofie ontmoet zijn er twee
hoofdpersonages. De moeder en vader van Sander worden niet echt uitgewerkt in
het verhaal, maar komen aan bod, omdat ze verhuisd zijn. De kleuters kunnen
zich gemakkelijk vinden in het personage van Sander of van Sofie. In Sander
kunnen ze zich herkennen als een kind die zich ongelukkig voelt na het
verhuizen. In Sofie kunnen ze zich vinden, omdat zij Sander blij maakt en samen
speelt met hem. Sommige kleuters zijn al verhuisd, andere niet. Andere kleuters
kunnen zich herkennen in de speelomgeving die je ziet als ze samen een huis
bouwen van verhuisdozen. Als Sander zich verdrietig voelt na het verhuizen merk
je dit wel aan de tekst die je voorleest. Het verhaal zelf geeft voldoende
diepgang, omdat het een situatie is waarin iedereen in terecht kan komen, maar
ook iets dat een kleuter al kan meegemaakt hebben. Er zit veel blijheid in het
verhaal in. Vanaf Sander Sofie ontmoet wordt er over blijheid gesproken. Je
merkt dit ook aan de prenten. Doordat ze bouwen met verhuisdozen geeft het
verhaal ook zijn creativiteit. Een verrassend einde is er niet meer, omdat dit
al op de voorkant staat van de kaft. Er zit wel een beetje humor in het verhaal
wanneer het huis van de verhuisdozen
omvalt doorheen de hele tuin en de straat. Er is niet echt een opbouw in dit
verhaal. Het verhaal gaat meer over verdrietig, blij zijn en samen spelen. Het
verhaal is niet te lang , mar ook niet te kort. Het is geschikt voor 2de
en 3de kleuter.
Je kan werken rond
gevoelens. Je kan vragen wanneer de kleuters eens verdrietig of blij waren en
hierover vertellen. Je kan werken rond verhuizen en vragen wie er verhuist is.
Hierdoor kan ook scheidingen naar boven komen van ouders van een kleuter. Het
kan een boek zijn waarmee je werkt tijdens het thema ‘bouwen’. Ze bouwen met
verhuisdozen, zo kan je vragen aan de kleuters waarmee we nog kunnen bouwen en
hierdoor een hoek verrijken.
kwantitatieve beoordeling:
Ik geef het boek een 6,5/10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten