Stanneke sneeuwmanneke: Misschien kunnen we delen

Titel: Stanneke sneeuwmanneke: Misschien kunnen we delen

Auteur: Guido van Genechten

Illustrator: Guido van Genechten

Uitgeverij: Clavis uitgeverij     

Jaar: 2011

Het boek ‘Stanneke sneeuwmanneke: misschien kunnen we delen’ gaat over een sneeuwman dat geen hoed heeft. Stanneke geeft zijn hoed in bruikleen aan de sneeuwman zonder hoed, maar krijgt die niet terug… Dan gaat hij te rade bij zijn vrienden.

Wat de vorm van het boek betreft kan ik zeggen dat het een stevige kaft heeft. De kaft zelf vind ik niet zo aantrekkelijk, ik bedoel hiermee dat het niet echt de nieuwsgierigheid opwekt bij mij. Er zijn geen speciale effecten op te merken. De prenten die in het boek voorkomen sluiten aan bij de tekst. Ze ondersteunen de tekst van het boek. De illustrator gebruikt een eigen stijl om de prentenweer te geven, ze zijn geschilderd. De koude van de sneeuw en de wind kan je goed herkennen op de tekeningen. De sfeer is dus met andere woorden goed weergegeven in de tekeningen. Er zijn geen duidelijke contouren aanwezig, de sneeuwmannen zelf zijn getekend zonder duidelijke omranding. De prenten zijn niet gedetailleerd, maar dat is zeker en vast geen minpunt. De illustraties lopen over één, soms zelf twee pagina’s en zijn dus voldoende groot.

Nu gaan we verder op het inhoudelijke aspect. Er is één echte hoofdpersonage aanwezig, Stanneke sneeuwmanneke. De figuren die in het verhaal meespelen zijn voor de kleuters herkenbare figuren. Het verhaal sluit aan bij de leefwereld van de kleuters. De kleuters kunnen zich identificeren met Stanneke of met één van de andere sneeuwmannen. Er zijn dus voldoende identificatiemogelijkheden voor de kleuters. de thema’s die aan bod komen in het boek zijn voor de kleuters ook belangrijke en gekende begrippen: delen en sneeuwmannen. Het deelthema delen kennen de kleuters wel, maar is soms nog moeilijk om in de praktijk om te zetten. Dit verhaal kan volgens mij een aanzet zijn tot het zelf gaan delen en andere helpen als er daar nood aan is. Het einde is mooi omdat iedereen eens een dag zonder muts loopt en merkt dat het eigenlijk niet zo erg is om eens te delen met je vrienden.

Op het vlak van taal kan ik vertellen dat de woordkeuze aangepast is aan de doelgroep van kleuters van eind tweede kleuter en een derde kleuter. De nieuwe woorden worden niet altijd even duidelijk weergegeven in de tekeningen. Er komen toch enkele dialogen aan te pas, wat soms wat verwarrend kan zijn voor de jongere kleuters denk ik. Het taalgebruik op zich is ok, doordat het alledaagse woorden zijn. Het boek heeft wel een mooie boodschap: als je kan delen, kan je veel mensen gelukkig maken.

Kwalitatieve beoordeling: ik geef dit boek een 6.5/10