Hier ben ik nog een keer. Als laatste boek koos ik 'Dansen op het ijs' geschreven door Daniela Bunge.
De oma en de opa van een jongen (naam niet vermeld) in het verhaal gaan uit elkaar. Opa gaat ergens anders wonen want hij en oma zijn veel te verschillend. Na enige tijd merken oma en opa dat ze eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. De jongen gaat op zoek naar de plaats waar ze elkaar leerden kennen. Hij nodigt oma en opa uit en brengt ze weer bij elkaar.
Het boek is vrij groot van vorm en rechthoekig. Het is iets dikker dan de andere boeken, maar toch niet heel dik.
De letters op te kaft van het boek zijn heel sierlijk gemaakt. De afbeelding op de kaft beeldt het einde uit van het verhaal. De twee vogels op de kaft zorgen ervoor dat de relatie tussen oma en opa iets duidelijker wordt, want oma en opa dansen gewoon op het ijs op de kaft, maar de vogels beelden uit dat ze elkaar echt graag zien (door een omhelzing).
Wat mij ook opvalt is da de sjaals van oma en opa in elkaar genesteld zijn op de prent. Ook dit is een teken van verbondenheid, elkaar graag zien.
Het is een stevig en iets zwaarder boek.
Bij het openen van het boek is hier wel weer een felgekleurde pagina te vinden. Deze pagina is blauw. Deze blauwe pagina heeft een betekenis. Oma ziet graag blauw en opa graag rood en daarom is de laatste pagina rood.
De tekst staat in de prenten verwerkt. De letters zijn in een gewone stijl gemaakt, het zijn geen drukletters.
In het boek valt me op dat de meeste afbeeldingen omkaderd worden door een fijne zwarte lijn. De inkleuring van de prenten is warrig, het zijn precies allemaal willekeurige strepen of iets dat eerst werd aangebracht en daarna uitgewreven werd.
Ik vind de prenten van de illustrator soms gewaagd. Een voorbeeld hiervan : oma ziet heel graag blauw en wanneer opa weg is wordt de kamer van oma helemaal blauw afgebeeld. Hiervoor moet de illustrator heel slim te werk gaan door verschillende tinten blauw te gebruiken. Ik vind dit heel mooi uitgewerkt!
De prenten van buiten worden grijzer afgebeeld omdat het winter is. De grijze kleur zorgt voor een ‘koud’ gevoel.
In het boek wordt er gebruik gemaakt van alledaagse taal. De woorden die gebruikt worden zijn aangepast aan de leeftijd van de kinderen die het boek te horen zullen krijgen.
Er worden woorden verrijkt in het boek aan de hand van de tekst die erna komt. Dus de kinderen kunnen het afleiden uit de context.
Er wordt gebruik gemaakt van iets langere zinnen (voor oudere kleuters).
De letters op te kaft van het boek zijn heel sierlijk gemaakt. De afbeelding op de kaft beeldt het einde uit van het verhaal. De twee vogels op de kaft zorgen ervoor dat de relatie tussen oma en opa iets duidelijker wordt, want oma en opa dansen gewoon op het ijs op de kaft, maar de vogels beelden uit dat ze elkaar echt graag zien (door een omhelzing).
Wat mij ook opvalt is da de sjaals van oma en opa in elkaar genesteld zijn op de prent. Ook dit is een teken van verbondenheid, elkaar graag zien.
Het is een stevig en iets zwaarder boek.
Bij het openen van het boek is hier wel weer een felgekleurde pagina te vinden. Deze pagina is blauw. Deze blauwe pagina heeft een betekenis. Oma ziet graag blauw en opa graag rood en daarom is de laatste pagina rood.
De tekst staat in de prenten verwerkt. De letters zijn in een gewone stijl gemaakt, het zijn geen drukletters.
In het boek valt me op dat de meeste afbeeldingen omkaderd worden door een fijne zwarte lijn. De inkleuring van de prenten is warrig, het zijn precies allemaal willekeurige strepen of iets dat eerst werd aangebracht en daarna uitgewreven werd.
Ik vind de prenten van de illustrator soms gewaagd. Een voorbeeld hiervan : oma ziet heel graag blauw en wanneer opa weg is wordt de kamer van oma helemaal blauw afgebeeld. Hiervoor moet de illustrator heel slim te werk gaan door verschillende tinten blauw te gebruiken. Ik vind dit heel mooi uitgewerkt!
De prenten van buiten worden grijzer afgebeeld omdat het winter is. De grijze kleur zorgt voor een ‘koud’ gevoel.
In het boek wordt er gebruik gemaakt van alledaagse taal. De woorden die gebruikt worden zijn aangepast aan de leeftijd van de kinderen die het boek te horen zullen krijgen.
Er worden woorden verrijkt in het boek aan de hand van de tekst die erna komt. Dus de kinderen kunnen het afleiden uit de context.
Er wordt gebruik gemaakt van iets langere zinnen (voor oudere kleuters).
Dit boek kan bij heel veel thema’s geïntegreerd worden. Ikzelf zou dit in het thema ‘elkaar aanvaarden’ plaatsen. In het boek leren de kinderen dat je elkaar ook lief kan hebben zelfs al vind je dingen minder leuk aan die persoon.
Dit was een korte beschrijving van mijn laatste boek. Ik hoop dat ik jullie heb kunnen aansporen om deze boeken ook eens te gaan gebruiken in de kleuterklas.
Marie-Lien Valcke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten